Artificial Intelligence

AI, ai, aI

Afgezien van een hete bak koffie starten we de dag met de laatste AI-updates. Wat ooit begon met geinige plaatjes, is met NanoBanana nu uitgegroeid tot uitzonderlijke resultaten. They grow up so fast...

A.I.

Dus waar staan we dan nu?

De content die gegenereerd wordt, wordt met de dag realistischer en tegen de tijd dat je dit leest is het nóg verder. De tijd van zeven-vingerige handen of Will Smith die spaghetti in z’n oor steekt is voorbij. En het is niet alleen visueel aan het verbeteren, het is ook steeds sneller. Je zou gék zijn als je daar geen gebruik van maakt, helemaal als creatief bureau… toch?

1

Nou zijn we wel een beetje gek natuurlijk.

We pakken dingen vaak nét een beetje anders aan dan andere bureaus, waardoor we tot verrassende eindresultaten komen

Soms staan we er zelf van te kijken... en onze klanten gelukkig ook. :)
Maar gaan we A.I. dan de teugels geven, af en toe een promptje typen en achterover zitten terwijl de heavy lifting voor ons wordt gedaan?

We moeten ons in ieder geval niet vastklampen aan de vulpen terwijl ondertussen de drukpers wordt uitgevonden. Dat is stilstaan en stilstand is achteruitgang. En als je achteruit gaat wordt je pas echt snel ingehaald (niet proberen op de snelweg). Dus we móeten ons meebewegen met de ontwikkelingen en innovaties in ons vak. Maar wie alleen meebeweegt bepaalt dan weer niet de koers, dat doen alleen de koplopers...

Dus wat hebben we gedaan? We zijn we al vanaf day-one diep in deze nieuwe techniek gedoken. Tom bevindt zich dagelijks op 900 meter diepte en is nog steeds niet boven water :)

Geen vinger aan de pols-gebeuren, maar juist achter de schermen dagelijks proberen om A.I. modellen te stress-testen tot ze knappen. Daar leren ze van. Zodat we het klaarstomen voor uiteindelijk gebruik in het echte leven.

Want hoe awesome de content ook is die je nu overal voorbij ziet komen, je kijkt naar de resultaten die "goed genoeg" zijn bevonden, best-case scenarios die (nog) niet passen binnen bestaande workflows.


Zichtbaar gebruik van A.I. devalueert het eindresultaat.

Het neemt een stuk emotie weg, emotie die de kijker juist wél wil voelen. Want écht werk heeft gevoel, heeft emotie.

Iedereen die wel eens vast heeft gezeten in een eindeloze vakantiefoto’s slideshow weet, een foto vanaf een bergtop krijgt pas betekenis als je die berg zelf hebt beklommen.

Als we even een zelfverzonnen uitspraak de wereld in mogen helpen: “Waardering van werk vereist inspanning van de maker.” Ok, dit klinkt bijna Oud-Nederlandsch, maar wat wel willen zeggen is dat er in de basis op zijn minst inspanning moet zijn. "Sweat equity" zeggen ze de Amerikanen. Anders gezegd: je moet er wel wat voor doen. Maar dat is nog maar de helft van de som. Want inspanning zónder talent levert geen vakwerk op. Dat talent-deel is iets heel essentieels. Het komt niet van buitenaf. Het begint van binnen.

Daarom waken we er voor dat A.I. nooit de bron wordt van onze creativiteit. Het is een stuk gereedschap, één die met de dag krachtiger wordt, maar het blijft maar één van de kwasten waarmee we schilderen.

Misschien uiteindelijk wel de beste kwast ooit, maar nog steeds één die vastgehouden wordt door professionals die weten wat ze er mee kunnen creëren, maar bovenal: waaróm ze dat doen!

Dáárom zijn we creative bastards, met de nadruk op creative.

…en op bastards.

wat is a.i. en wat nie?

Concept

?

Het thema van GOGBOT dat jaar: "Feed your head: drugs & A.I.". Klinkt als een uitnodiging om los te gaan. Onze taak? De visuele identiteit van het festival bouwen. We trapten af met het centrale beeld en dachten: wat als de GOGBOT-alien een Walter White-kantje krijgt? Precies, meth-lab meets outer space.

Generatieve A.I. met Midjourney

?

Een goede testcase om te kijken hoever we MidJourney konden pushen op dat moment.

Na een aantal iteraties kwamen we op de volgende prompt:
Breaking Bad inspired illustration, mysterious figure in a bright yellow hazmat suit with gas mask, bold comic book style, vibrant hot pink background, dramatic shadows, sharp details, high contrast, cinematic lighting, graphic novel aesthetic --v 6 --ar 16:9 --q 2 --style raw

Good old photoshop

?

Op dat moment werkte MidJourney nog niet echt iteratief, maar meer als een eenarmige bandiet: je gooide er een kwartje in en hoopte op een mooi resultaat. Na flink wat spins kregen we eindelijk een basis waar we wat mee konden. Die hebben we vervolgens met good old Photoshop verder naar onze hand gezet.

Maak het meer trippy!

?

MidJourney had destijds nogal moeite met het maken van écht lelijke beelden. We moesten hem (of haar, zeg het maar) stevig pushen om wazige, trippy visuals te krijgen die goed werkten als backdrop voor ons centrale beeld.

De prompt:
An aesthetically not pleasing collage of trippy, holographic, iridescent and bright vaporwave scenes, a Roswell Alien doing drugs and pills, in the style of glitch art, super trippy, intricate design, vibrant, psychedelic colors, detailed, photo overlays, confusing, glitches, what is going on here, is that a ufo, wtf

Compositie centraal beeld

?

Om het centrale beeld te krijgen waar we het wilden hebben, was een tweede ronde Photoshop-ambacht nodig. Eigenlijk verschilde de workflow hier niet zoveel van werken met fotografie of stockbeelden. Alleen was de toeleverancier dit keer nieuw, en voerden wij de art direction. Het bleek een flinke ontdekkingstocht, waarbij aardig wat MidJourney-credits van onze creditcard verdwenen. En daarmee dook de volgende vraag op: wat is een A.I.-beeld nu eigenlijk waard?

Uitrol campagne

?

Executie

?

Een hele trits aan middelen. Van flyers en posters tot programmaboekjes, podiumdoeken, wayfinding en advertenties. Alles, maar dan ook echt alles, rolde uit dat centrale beeld.

2

A.I. met smaak

Deze case laat mooi onze kijk er op zien: AI is geen hoofdgerecht, het is een ingrediënt. In de juiste dosering en met een flinke scheut art direction, verandert het van een grappige gimmick in een krachtige tool.

Voor Restaurant Amelie gebruikten we A.I. Niet om de werkelijkheid te vervangen, maar juist om haar rijker te maken. We schreven een backstory, bouwden karakters en creëerden een wereld die je meeneemt voorbij de alledaagse hectiek.

AI is geen hoofdgerecht, het is een ingrediënt

Door die digitale verbeelding te mengen met écht vakmanschap, smaakvol design en fotografie op maat, ontstaat er een totaalervaring waarin de bezoekers van Amelie aan de dagelijkse sleur ontsnappen.

AI werkt ook hier dus niet op zichzelf. Het vroeg om een creatieve chef in de keuken die weet welke ingrediënten je moet toevoegen, maar vooral; wanneer het voldoende is. Dáár zit de magie.